De nieuwe lokatie voor Trek er es Uut is zeer goed bevallen. We kunnen rustig zeggen: boven verwachting.
In de eerste plaats bleek het terrein inmiddels te worden gedraaineerd. Dus weinig kans op wegzakken van de caravans. Die hoefden dan ook niet naar de camping in de Ooypolder te worden gedirigeerd, maar konden gewoon bij de tenten achter de school worden geplaatst.
Dat het door de minder beschikbare ruimte een intiemer gebeuren was, daar hadden de gelukkigen die een plekje in de workshop hadden weten te bemachtigen ook geen problemen mee. Die kleinschaligheid werd juist wel op prijs gesteld.
Zelfs het verbod op musiceren tussen de tenten (de school ligt in een natuurgebied!) werd door meerdere deelnemers op prijs gesteld, die graag af en toe een plekje zochten als ze even helemaal suf geworkshopt waren en even geen harmonica konden zien of horen. Overigens kon er daardoor ook geen diatonische wekdienst meer uitrukken. Dat was dan wel weer jammer.
Weliswaar lag het grasveld waar de tenten stonden vlakbij een weg, maar de zangvogels in de vroege ochtend compenseerde de wekdienst ruimschoots. En die niet alleen: worden gewerkt door drie koekoeken, dan is het alsof er een koekoeksklok in je tent hangt!
Maar ook overdag kon je van de directe omgeving genieten: er is een grote natuurtuin aangelegd bij de school, met veel waterpartijen. Vandaar uit liepen diverse smalle paadjes langs het heuvelachtige terrein. Bovendien kon je ook de enorme buitentuin van de Refter (een kerkachtig gebouw, waar de Notre Dame vroeger was gehuisvest) verkennen. De vele kronkelpaadjes, het kerkhof waar de nonnetjes begraven liggen en en het moerasbos boven een hoog romanticiteitsgehalte.
Maar de inrichting van het gebouw bleek verder gunstig: de ruimtes waren goed geïsoleerd, zodat de workhops mekaar niet diatonisch in de weg zaten. Ook de grote zaal was goed gesitueerd: je kon makkelijk in- en uitlopen, zonder de muziekuitvoeringen te verstoren.
Overigens was het - zo bleken we achteraf te haren - allemaal kantje boord geweest: omdat de school dus in een natuurgebied staat, mag er niet worden gekampeerd. Gelukkig is er op de valreep alsnog gedoogd. Gezien de goede ervaring deze week, is de kans groot dat we ook volgend jaar van deze lokatie gebruik kunnen blijven maken: de gemeente heeft inmiddels mogen ervaren, dat ons evenement toch echt geen soort ‘Zwarte Cross’ is.
Alle hulde valt diegenen ten deel, die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt. Dat geldt zeker ook voor het schoolpersoneel dat bij de organisatie ook heel behulpzaam is geweest.
Tijdens de groepenpresentatie bracht de workshopgroep die stevig door de diatonische mangel was gehaald door docente Cati Plana een rumba. In deze ‘Garrotin’ is het toegestaan alles te zeggen wat in je opkomt. Dat gebeurde dan ook.
> MeerHier een overzicht van de foto’s van Mark Söhngen, die hij heeft geschoten op Trek er es Uut 2012. Niet alleen is hij een begaafd instrumentalist, ook zijn fototoestel bedient hij met een gave alsof het zijn trekharmonica is.
> MeerEen greep uit de foto’s van Bert Schutten, geschoten tijdens Trek er es Uut 2012.
> MeerDit keer heb ik niet veel foto’s gemaakt, wetende dat Mark Söhngen mij ruimschoots zou overtreffen. Vandaar deze bescheiden bijdrage.
> Meer