Voor het eerst in minstens drie jaar tijd leek het een geheel droge Trek er es Uut te worden. Maar het venijn zit hem vaak in de staart: op het moment dat velen hun tent nog nèt niet hadden ingepakt, kwamen er toch nog de (beslist niet) nodige druppels naar beneden.
Maar verder was het droog en warm tot zeer warm tijdens de workshops in deze laatste meidagen. Het vele zweet was dus niet alleen door de inspanning, al leek het er soms wel op, zoals in de workshop van Geert Oude Weernink, waar de pupillen tot besluit spontaan begonnen te dansen.
De nieuwe locatie was beslist geslaagd. Men liep hier elkaar wat minder in de weg. Dat kwam voor een deel door een gunstigere constructie van de zaal: de ingang aan de zijkant en niet aan de voorkant en er was een verhoogd gedeelte achterin, zodat het zicht op het podium vandaar uit ook nog goed was.
Wel werd het grote trappehuis van de oude locatie – het NEBO-complex – gemist bij die mensen die daar de akoestiek van het grote trappenhuis tot in de kleinste uurtjes hadden uitgebuit.
Maar uiteindelijk keerden velen moe, maar voldaan op zondagochtend terug naar huis.