Tijdens de groepenpresentatie bracht de workshopgroep die stevig door de diatonische mangel was gehaald door docente Cati Plana een rumba. In deze ‘Garrotin’ is het toegestaan alles te zeggen wat in je opkomt. Dat gebeurde dan ook.
Om problemen achteraf te vermijden is uiteindelijk de volgende gekuiste tekst voorgedragen:
El garrotin és de Lleide,
que volta tot lo món
I ha arribat a Mijmegen,
perquè el canti tothom
Refrein:
Al Garrotin, al Garrotán,
de la vera, vera, vera
de Sant Joan (bis)
Cati Plana, Cati Plana,
nou, dat mens dat mat je af.
Cati Plana, Cati Plana;
bij haar lessen is geen straf
In Kandinsky vele jaren
en nu in de Notre Dame
waar we ons netjes gedragen
zodat het volgend jaar weer kan.
Wat onmooglijk is die rumba;
het brengt me danig in de war.
’k Ga nog liever naar de Zumba,
want dit ritme is te bar.
Refrein: (laatste keer 2x!)
Trek er es uut, trek er es aan.
We moeten ieder jaar weer gaan!