Ondanks samenvallen met schoolvakanties

Trek er es Uut 2008 weer succesvol

• De Harmonicahoek voert weer eens het hoogste woord bij de aankondiging van de workshop-presentatie van de groep van de schwyzerörgelispeler Simon Dettwiler.

Foto: Karin Hettema

---

Er waren dit keer merkbaar minder deelnemers aan Trek er es Uut als in 2007. Dat kwam waarschijnlijk dat het jaarlijkse gebeuren midden in een tweeweekse schoolvakantie viel en het de dag van de start ook nog eens Koninginnedag was. Veel ouders zullen er waarschijnlijk ook nog eens tegenop hebben gezien hun kroost achter hun kraampje weg te sleuren voor de gang naar Nijmegen.

Toch is de formule van ‘TEEU’ onverslaanbaar: een muzikaal familiegebeuren. Veel kinderen, die elkaar soms jaarlijks weer opzoeken raken ook langzaam besmet door het muziekvirus. Onze eigen nazaat zei zelfs dat hij de lessen (van Mark Söhngen) eigenlijk nog wel het leukst vond.

Uniek

Simon Dettwiler – de docent die we dit jaar hadden uitverkoren om ons te onderwijzen – vertelde dat hij in Zwitserland – waar folkfestijnen toch geen zeldzaamheid zijn – niet iets van deze aard kende.

Zijn workshop was overigens niet simpel: trekkende uitgangsposities in Bes en lydische toonladder waren ons nog vreemd. Bovendien hebben de Zwitsers de ontetamelijkheid om tweeklanken te vormen door de betreffende toetsen razendsnel af te wisselen. Klinkt heel fraai, maar wel gemeen voor ons eenvoudige tweerijeraars. Opmerkelijk is overigens de begeleiding van de eventuele tweede harmonica, die met accoorden ritmisch begeleid. ‘Oempatsjaka, oempatsjaka‘ bij een scottisch heeft beslist charme: de theorie dat de rock’n roll in Zwitserland is uitgevonden, zou daarom beslist wel eens hout kunnen snijden.

Kinderversje

Toch blijkt er verwantschap te zijn met deunen van eigen bodem, niet onlogisch, als je bedenkt, dat Calvijn bij ons toch ook aardig is aangeslagen. We hebben het over een kinderversje, waarmee we op de eindpresentatie voor de dag konden komen. En dat we even dachten voor te zingen.
Maar oeps... Je kunt wel het hoogste woord voeren bij de presentatie van je workshop, maar dat wil nog niet zeggen dat je ook zo hoog kunt zingen.
Wij verslikten ons dus lelijk in de x-rated vierkwarts versie van ‘Hop Marianneke - Stroop in ’t Kanneke (6/8 maat)’, dat in de hogere Zwitserse regionen ook een variant heeft: ’s trompten Babeli (4/4). Toen we /Jan kom kietel mij (4/4) even eruit dachten te kunnen schudden, bleek de hoge C niet haalbaar.
We hadden dit graag even uit geknipt, maar Karin Hettema, die de opname maakte, heeft geëist dat dit fragment onversneden op de site verschijnt.

• Een foto- en video-impressie.