Hoe deze site tot stand kwam

Mag ik mij even voorstellen? Mijn naam is Eduard Bekker (67), van beroep webmaker en freelance (opmaak)- redacteur en woonachtig in Den Haag, zoals dat zo mooi heet.

Al sinds mijn studietijd in Wageningen (1972-1977) liefhebber van westerse volksmuziek. Zowel de diatonische accordeon, zoals de trekharmonika in België wordt genoemd, als de melodeon, de eenrijer waarmee de franstalige Cajun-muziek uit de Missisipidelta wordt begeleid, fascineerden mij hierbij buitengewoon.

Zoonlief – hier nog 2 jaar oud – test de Hero uit in Zuid-Frankrijk.

Zoonlief – hier nog 2 jaar oud – test de Hero uit in Zuid-Frankrijk.

Paasmarkt

Op de Haagse paasmarkt van 1995 ontdekte ik een handelaar uit Alkmaar, die voor 35 gulden speelgoed-trekharmonika’s uit China te koop aanbod. “Met dat bedrag kan ik me er geen buil aan vallen”, dacht ik en schafte er eentje aan.
Voortaan oefende ik dagelijks tien minuten, terwijl ik bij mijn badende zoontje de wacht hield. De resultaten waren opmerkelijk. Ik werd zelfs een keer door een beheerder van een uitspanning uitgenodigd om een middag tegen vergoeding te komen spelen. En dat op een speelgoedapparaatje van 35 gulden!

Op mijn werk werd in die tijd een internet-terminal geïnstalleerd. Nieuwsgierig naar mensen die mijn hobby deelden tikte ik het woord 'trekzak' in in een zoekmachine. Dit leidde naar de pagina van het
Diatonisch Nieuwsblad, een uitgave van de Stichting Volksmuziek Nederland. Zo ontdekte ik de workshops van deze club en wist ook al snel de weg te vinden naar het grootste evenement op harmonicagebied: Trek er es Uut in Nijmegen. Deze jaarlijkse happening rondom Hemelvaart is behalve leerzaam (er komt een scala aan docenten uit binnen- en buitenland) ook heel erg gezellig.

Meer informatie treft u aan op trekeresuut.nl

‘Trek er es uut’ vind ik het ‘ultimate event’ op trekharmonikagebied in Nederland. Het heeft altijd wel iets van een familiereünie (met wel heel gezellige familieleden).

‘Trek er es uut’ vind ik het ‘ultimate event’ op trekharmonikagebied in Nederland. Het heeft altijd wel iets van een familiereünie (met wel heel gezellige familieleden).

Sociale mensen

Zo heb ik dus tal van medeliefhebbers van het instrument ontmoet. Zonder uitzondering, vriendelijke, behulpzame en sociale mensen, hetgeen mijn liefde voor de trekharmonika heeft versterkt.
Sterker nog: de ‘trekzak’ heeft mijn leven fors veranderd. Ik had van mezelf nooit gedacht, dat ik op mijn 44ste nog eens op straathoeken en pleinen en in winkelcentra het publiek nog eens zou vermaken met trekharmonikamuziek!
Maar als je er eenmaal mee bent begonnen is het verslavend. Wil je hier meer over weten? In het Diatonisch Nieuwsblad heb ik er eens een artikel aan gewijd. Door deze ervaringen ga je heel anders tegen het leven aankijken.

Toevallig had ik in die tijd (eind '98) net een A4tje gemaakt met wat basisinfo over de trekharmonika ten behoeve van een open podiumoptreden in het Haagse café De Posthoorn. Dat zette ik om in een webpagina. Daarop kreeg ik zoveel enthousiaste reacties, dat ik steeds meer aan deze pagina toevoegde (deze pagina bestaat overigens nog steeds, zij het in gewijzigde vorm).

Mede door het succes van deze website besloot ik van webmaken mijn beroep te maken. Uiteraard begon ik mijn aquisitie in het mij zo sympathieke trekharmonikacircuit. En zo verrezen sites voor trekharmonikabouwer Frans van der Aa, voor het Accordeonmuseum in Malden, en een restyling en verdere uitbouw van de website van de Stichting Volksmuziek Nederland.
Ook de folkmuziekgroep Madlot uit Wageningen heeft zich mogen verheugen in een website van Haagse bodem en ook de eigen site voor harmonicabouwer Karel van der Leeuw heeft inmiddels het licht gezien.

In mijn nopjes met de Saltarelle ’Berry’ in G/C, die na een tramrit echter spoorloos verdween.

In mijn nopjes met de Saltarelle 'Berry' in G/C, die na een tramrit echter spoorloos verdween.

A/D beste stemming

Inmiddels heb ik de Chinese Hero aan mijn zoontje overgedragen. A/D vind ik persoonlijk de beste stemming voor een trekharmonika, maar G/C lijkt steeds meer een standaard te worden i.p.v. C/F. Een aanwinst was dan ook een Saltarelle in die stemming - een fraaie houten kast met een vrij droog geluid, waar ik zeer mee in mijn nopjes was.
Helaas is het instrument na een tramrit spoorloos verdwenen en verblijft waarschijnlijk in een van de Haagse pandjeshuizen.
Het alternatief. Een Parigi – eveneens in G/C – stemt mij echter minstens zo tevreden.

Het dossier Eduard Bekker

De Harmonicahoek Lessen & Optredens

Mijn naam is Eduard Bekker, trekharmonicaspeler te Den Haag. Ik laat je graag kennismaken met dit handige instrument.

> Meer

Bericht van een van onze sponsors op Facebook:
> Zweverink Muziek.