Zou het een begin zijn? Woensdag 3 maart kreeg ik de kans om de Gooise Matras eens uit te proberen. In het kader van het thema ‘straatleven’ was voor de uitzending van KRO’s DolceVita naarstig gezocht naar een straatmuzikant. Internet bracht de oplossing, omdat op deze site een artikel uit het Diatonisch Nieuwsblad over het reilen en zeilen van de straatmuzikant was te vinden.
Het bleek niet makkelijk te zijn om iets van het de betrokkenheid met volksmuziek over te brengen. Een schot voor open doel werd gemist, toen presentator Theodor Holman vroeg, wat de muzikant het liefst zou willen. Hierbij had hij natuurlijk moeten antwoorden: Dat de muziek waar ik van houd wat bekender wordt, want dat is één van de redenen dat ik op straat speel.
Dan was er mogelijk ruimte gekomen voor iets dat nu niet aan bod kwam: de toelichting over wat traditionele muziek is, en waarom die niet vergeten mag worden.
Hopelijk doet zich een andere keer alsnog die kans voor.
Voor dit programma werd ik benaderd, omdat ze dit artikel op De Harmonicahoek hadden aangetroffen:
Nummer 52, jaargang 16, maart 1999
Waarom ben ik op straat trekzak gaan spelen? Ik weet het eigenlijk niet meer. Ik weet zelfs niet meer wanneer de eerste keer was. Het was wel even doorzetten,dat weet ik nog wel. Want je doet iets heel ongebruikelijks: ongevraagd ga je ergens staan musiceren. Van een onopvallende voorbijganger verander je plotsklaps in iemand die zeer nadrukkelijk aanwezig is. Verreweg de overgrote meerderheid van de mensen doet zoiets nooit in hun leven. Je maakt je dus schuldig aan afwijkend gedrag.