Toen de brief met informatie over het weekend van de doorslaande tongen in de bus viel was ik erg blij te zien, dat ik bij mijn eerste keuze geplaatst was: Bij Arie van Lienen: Spelen met gevoel! Want via via had ik gehoord, dat de workshop al na 1,5 dag was volgeboekt.
Ik kende Arie nog van workshops uit de Nebo in Groesbeek en de nummers die ik destijds geleerd heb staan nog steeds hoog op mijn speellijstje: Heimwee, Nectar, Zondagmiddag, De Witte ballon….en steeds als ik ze speel (liefst meerstemmig met anderen) zijn de kritieken lovend: ‘Van wie is die mooie muziek?’
Kortom: meer, meer, meer van deze eigen composities van Arie leren als het effe kan.
In de groep zaten veel oude Nebo-gangers die supersnel ingetekend hadden!
Grappig detail hierbij was dat we echt een heren en een damessectie hadden….
Hierdoor ontstonden af en toe rare discussies die niks met muziek van doen te maken hadden…. Waarom kunnen vrouwen wel en mannen niet meerdere dingen tegelijk?
De composities van Arie zijn technisch vaak niet al te moeilijk! Wat het moeilijk maakt, maar wat tevens deze muziek zo ontzettend mooi maakt, dat is de dynamiek die er in gelegd moet worden! Van hard naar zacht en andersom, vertragen…. We hebben een aantal termen regelmatig gebruikt: crescendo, piano, forte….
We hebben 3 nummers geleerd. De Sterrenhemel, die we ook hebben laten horen bij de eindpresentatie, is een mooie 3 kwarts, met afwisselend 6/8 maten erin. Een mooie rustige 1e partij met een ritmische 2e partij eronder.
Het 2e nummer heette Spin op klompen. Het grappige van de muziektitels van Arie is, dat ze zo kloppen! Je hoorde die spin ook echt aan komen zetten op klompjes!
Een vrolijke 1e partij en daaronder veel wisselende bassen en ritmesectie met afterbeats. Heel erg swingend.
Het 3e nummer was van een hele andere orde: een Requiem, een hartstikke mooi gedragen nummer dat iedereen wel bij zijn of haar begrafenis zou willen horen, denk ik!
We hebben ook nog gezongen…. Het drinklied van de dubbele tongenkist. Tekst en muziek van Arie zelf.
Het eerste couplet ging als volgt:
Wij zijn de lieden van het gilde van de dubbele tongenkist.
Wij zuipen bier als limonade en geen druppel wordt verkwist.
Want we duwen en we trekken en we balgen o zo fijn.
We slurpen bier en zuipen klare, en we minnen de rode wijn.
Arie als docent was inspirerend, enthousiast en geduldig. “Ik vind jullie hartstikke mooie mensen! En jullie spelen heel erg goed!” Nou….say no more, Arie!!!!
Ook was het bijzonder prettig, dat we de melodie ook direct op papier kregen, zodat we dus zowel op gehoor als van papier mee konden spelen! We moesten zo wie zo regelmatig Arie aankijken, omdat hij niet telt, maar de maat aangeeft als een heuse dirigent!
’s Avonds gaven Arie en Peter nog een concert in de van Gogh zaal! Omdat ik zelf een groot deel van de avond in de hal heb zitten spelen heb ik helaas een groot deel gemist. Waanzinnig mooi!
Ik vind jullie hartstikke mooie mensen! En jullie spelen heel erg goed!Nou….say no more, Arie!!!!