Wie het derde Cajun en Zydeco at Sea Festival op 15 en 16 juni jl. op Ameland gemist heeft zou zichzelf een groot plezier doen door de vierde keer wel te gaan. Van ’s avonds negen uur tot ver na tweeën was er twee avonden lang een programma van Cajun en Zydeco artiesten die de dansvloer niet leeg lieten. De muziekliefhebbers en bezoekers aan de tent op het strand bij strandpaviljoen The Sunset weten het zeker: zij komen volgend jaar weer.
Niet alleen is de locatie perfect, maar ook de musici zijn van een klasse die van het podium spat. Het plezier in de muziek en de virtuositeit van het spelen leveren samen met de aanstekelijke ritmes van zydeco en cajun een enthousiasme bij het publiek en een ongekende danslust. Probeer maar eens stil te blijven staan op de Blues Brother klanken, de stampers, de Cajun two steps of het eigen nummer van Lil' Jim. Jim Doughty, een achttienjarige trekzak kanjer, kreeg zijn eerste Hohner van multi instrumentalist en ook trekzak speler, Chris Hall. Vanaf dat moment speelde hij elke vrije minuut op het instrument en stortte zich na verloop van tijd helemaal op de cajun en zydeco. Op twaalfjarige leeftijd schreef hij het nummer ‘My name is Jim’. Het nummer met de tekst: ‘My name is Jim, my name is Jim, I like to pull it out, I like to push it in.’ Een nummer met fantastische trekzak riedels. Jim (die al lang niet meer little is) speelt op een cajun eenrijer, gebouwd in Louisiana, het centrum van de cajunmuziek.
Chris Hall, hij speelt met Lil'Jim in de groep Lil'Jim and Deepzone Zydeco, is nog zo’n trekzak virtuoos. In de groep van Lil'Jim speelt hij de basgitaar, maar in zijn eigen band, R Cajun & The Zydeco Brothers speelt hij op een harmonica die speciaal voor hem in Louisiana gebouwd is. De naam ‘Chris Hall’ staat in het hout gegraveerd. Hall gebruikt twee trekzakken. De ene is in D gestemd en de andere in C. Eenrijers, met duimlus, twee bassen, vier registers en een riem. Hall is vooral content met zijn D-trekzak. Deze speelt zo licht als een vlinder.
Cajun muziek vindt zijn oorsprong in Franse kolonisten die naar Amerika emigreerden. De basis is te vinden in Acadia dat nu Nova Scotia wordt genoemd. De kolonisten speelden volksmuziek uit Frankrijk. De menselijke stemmen waren het belangrijkste instrument samen met klappen, tikken, ratelen en rammelen met de handen en met welk voorwerp maar voorhanden was. Er werd ook gebruik gemaakt van zelfgemaakt instrumenten die op een viool leken. De Cajuns werden van Nova Scotia verdreven en zochten elders een plek. De muziek ging mee en overal waar ze neerstreken klonk de cajun. De muzikanten pasten hun muziek aan naar de smaak van opdrachtgevers. Zo kwamen er Ierse, Schotse en Engelse volksmuziekklanken terecht in de cajun muziek.
Veel Cajuns settelden zich in en rond Louisiana. Later vermengde de volksmuziek van de cajun zich met jazz, blues en soul. De trekharmonica en de accordeon, instrumenten die in de jazz niet worden gebruikt, werden in ere hersteld en de cajun muziek werd door creolen geïmiteerd en aangevuld met nieuwe ritmes en klanken. Een smeltkroes van muziekstijlen die een nieuwe muzieksoort teweeg bracht. De Zydeco was geboren.
Louisiana is tot op de dag van vandaag het centrum van cajun cultuur. Muziek, cajun food, de taal (een soort oud-frans) en trekzak bouwers vinden we in Louisiana. De stad ziet er op toe dat de cultuur van de Cajuns blijft bestaan. “Wij zij er geweest”, zegt een bezoeker aan het Zydeco at Sea festival. “Ik heb er zo'n trekharmonica gekocht”. Hij bedoelt de eenrijer zoals Chris Hall bespeelt. De bezoeker is helemaal wild van cajun muziek. Hij bezoekt het festival in Raamsdonkveer, dat in juni speelt. En nu zit hij op Ameland. “In Louisiana kom je op elke straathoek cajun tegen. Heerlijk eten en overal zitten mensen muziek te maken. Trekzakje, wasbordje, paar lepels, maakt niet uit, het maakt muziek.” The Sunset op Ameland is geen Louisiana, maar voor twee avonden en nachten en een middag jamsessies op het terras van het strandpaviljoen, het centrum van de cajun wereld.
Dat dit Zydeco festival op Ameland wordt georganiseerd is te danken aan de Amelander zydeco band Zydeco Beach Party. Vijftien jaar geleden zijn ze begonnen en nu behoren ze volgens kenners tot de zydeco top van Nederland. De groep heeft inmiddels drie CD's uitgebracht: Aveseare (Amelands voor opschieten, tempo maken, Wear we ’k hene gaan (waar we ook naar toe gaan) en de laatste heet Mudwalk. Mudwalk is wadlopen, maar dan op z'n zydeco’s.