Weer en wind getrotseerd rijden wij van Eindhoven via Malden naar de haven in Lelystad op weg naar het waterfestival 2007. Vlak voor Lelystad komen we het ‘festival’ al binnen, het water komt ons met bakken tegemoet.
Aan het eind van de pier van de Bataviahaven treffen we de mooi beschilderde tent aan van De Vliegende Hollander, het doel waarvoor we hier naar toe zijn gekomen.
We boffen, de premiëre moet nog beginnen.
Na een snel bakje koffie worden we naar binnengeloodst en staan meteen oog in oog met drie prachtig in stijl verkleedde Heeren uit de tijd van Michiel de Ruyter.
‘Wilma, druk jij even op ‘Play’’, horen we kapitein Bart (Bart Reindersma) vanachter de microfoon zeggen.
De moderne beamer start op met de eerste beelden uit het historisch oer-Hollandse epos van De Vliegende Hollander.
Prachtig geluid van een ocean-drum (Rob-Clemens Piron) imiteert de woeste golfslag uit de 17e eeuw.
Kapitein Bart proclameert vanaf een perkamentrol het verhaal over kapitein Willem van der Decken en de mysterieuze verdwijning van zijn schip en zijn bemanning.
Op het grote scherm verschijnen de mooiste afbeeldingen, schepen, roverskoppen, stadsgezichten… de beelden gaan prachtig in elkaar over en zijn allemaal van de hand van kunstenaar Bart Reindersma.
Tijdens de beelden horen we prachtige harmonicamuziek (Hans van Bree) en het iele geluid van een tin whistle (Rob). Ook Bart speelt af en toe een stuk mee op zijn Baskische Trikitixa.
De geluiden en de muziek zijn zo wie zo mooi en indrukwekkend, met name het spannende tromgeroffel tijdens de ondergang van het schip.
Kinderen op de eerste rij luisteren ademloos toe, ze begrijpen het waarschijnlijk niet allemaal, maar de beelden en de geluiden houden de spanning er goed in.
Niemand kent de waarheid. Zwartgeblakerd en met bloedrood gebolde zeilen ziet men het schip soms nu nog tegen de wind in en dwars door andere schepen heen varen.
De Vliegende Hollander blijft bestaan en zal eeuwig ronddolen over de wereldzeeën.
De legende zal nog vaak verteld worden in deze tent.