Het zal niet makkelijk zijn om een sfeervol trekzakgebeuren te doen plaatsvinden in de Rotterdamse koopgoot, of in de Haagse Spuistraat: de ‘couleur locale’ leent zich er eenvoudig niet voor. In Enkhuizen ligt dat anders. We maakten een eenvoudige video-impressie van het 5de Trekzakfestival te Enkhuizen.
Enkhuizen is een oude Zuiderzeehaven: nog in oude stijl gehouden en kleinschalig. Daar detoneert de harmonica niet: niet in beeld en niet in geluid.
Ooit was in het plaatselijke Zuiderzeemuseum een jaarlijkse harmonicadag: het instrument vervolmaakte die dag de sfeer tussen de oude gebouwen en bochtige straatjes.
Helaas kwam er enkele jaren geleden een door een regentenkliek gestuurde vervreemdelaar als bestuurder, die er trots op was helemaal niets te hebben met al die tastbare geschiedenis als ‘die oubollige oude huisjes’ en de trekzak dus al helemaal ‘not done’ beschouwd. Die kwam er niet meer in. Suske en Wiske wel: die pasten volgens hem beter in de beeld van wat de jeugd van geschiedenis heeft.
Maar geen hard feelings verder: de ‘diatonal locals’ vonden tijdens het 650-jarig bestaan van Enkhuizen in 2006 een uitstekende uitweg door een ‘trekharmonicadag’ als onderdeel van het festijn toe te voegen, waarbij het in de hele binnenstad is toegestaan om de trekzak te hanteren.
Het was opvallen hoe weinig bekende muzikanten ik afgelopen zondag op deze alweer de 5de editie tegenkwam, terwijl ik door de bijeenkomsten van de Stichting Volksmuziek Nederland en Trek er es Uut toch een behoorlijk wisseltonig netwerk om me heen heb.
Het blijkt toch weer dat de diatonische familie uit meerdere takken bestaat. Er waren opmerkelijk veel dames op gevorderde leeftijd aanwezig. En ook heel opvallend: velen speelden van blad, wat niet zo gunstig was op deze winderige dag.
Het laat zich verklaren door het feit dat veel mensen in het Noorden van het land - en dan met name in Friesland - pas op latere leeftijd zijn begonnen met spelen: soms zelfs na hun 60ste of zelf 80ste (!!) - en voor wie de steun van ‘eenvoudige bladnotatie’ onontbeerlijk is. En ondanks de ernstige gezichten op de video: mensen hebben er heel veel plezier in dat ze ondanks een late start de ‘muziek in de vingers’ hebben gekregen.
Opmerkelijk hoe veelzijdig ‘ons’ instrument is: niet alleen jongeren raken er van in de ban: ook voor de ‘oudere beginner’ is het behalve een goed solo-instrument (je kunt er zowel op spelen en begeleiden tegelijk) ook een heel sociaal en gezelligheidsinstrument, zoals je ziet en hoort op onderstaande video-impressie.