Reveille!

Eduard Bekker (het zal hem eens niet wezen...) nam met een opmerkelijke begerigheid de taak op zich om in de vroege ochtenduren de slapende meute in één keer klaar wakker te krijgen door voor hun kamerdeuren stevig van balg te gaan.

De tweede ochtend verleende Mieke Smits bijstand met een ‘Oh, kom er eens kijken!’.

De schrik werd goedgemaakt door het snoepgoed, dat mensen die ochtend in hun schoen aantroffen.