In Memoriam Bernard Loffet (52 jr)

Liefdevolle Bretonse instrumentenbouwer onverwacht overleden

• Behalve het bouwen van trekharmonica’s, was Bernard Loffet beroemd vanwege het begeleiden van folkbals op zijn blote voeten.

---

Het ongelooflijke bericht bereikte mij op 30 maart: Bernard Loffet is plotseling overleden. Ik kende Bernard niet echt heel goed, maar ik heb hem wel een paar keer ontmoet en speel intussen alweer bijna vier jaar op een door hem gebouwd instrument en daar wil ik wel graag iets over schrijven.

Mijn eerste ontmoeting met Bernard Loffet vond plaats in september 2013 tijdens een rondje Bretagne, op zoek naar de bouwer voor mijn ideale trekharmonica. Hij was een van de vier accordeonbouwers die ik toen bezocht en hij speelde – op mijn verzoek – met alle plezier een aantal stukjes voor. Ook liet hij mij rustig wikken, wegen, twijfelen en allerlei instrumenten uitproberen.
Uiteindelijk viel de keuze op een instrument uit de serie Graet e Breizh (‘Gemaakt in Bretagne’). Voordat het bouwproces begon, volgde een uitgebreide mailwisseling waarin Bernard mij vlot advies gaf en antwoordde op alle vragen die ik nog had. Gelukkig allemaal in het Engels!

Liefde op ’t eerste gezicht

Toen mijn instrument enkele maanden later arriveerde, durfde ik het eerst bijna niet uit te pakken en vervolgens nauwelijks aan te raken, zo spannend vond ik het! Stel je voor: een instrument speciaal voor mij gebouwd volgens al mijn dromen en wensen; hoe bijzonder is dat!
Mijn zorgen bleken onnodig: het was liefde op het eerste gezicht én gehoor. Wát een geweldig instrument: duidelijk met veel vakmanschap en liefde voor muziek gemaakt!

• Recente necrologie van een onbekende bron.

---

In de zomer van 2015 bezocht ik de werkplaats van Bernard opnieuw, om mijn instrument te laten na-stemmen, en een paar maanden later sprak ik hem nog eens: tijdens het festival Le Son Continu op Château d’Ars. Hij herinnerde zich mij nog, was erg blij met enkele kaarten van mijn tekeningen (die hij direct in zijn stand ophing) en nam zelfs de moeite om Nederlands te spreken.

Koesteren, met een droevig tintje

Helaas blijkt dit nu de laatste keer dat ik hem zag. Ik verheugde me al op Trek-er-es-Uut, waar hij een workshop zou komen geven. Graag had ik hem laten horen met hoeveel plezier ik nog dagelijks speel op de door hem gebouwde accordeon en hoe enorm gelukkig ik ermee ben.
Mijn instrument zal ik blijven koesteren; elke keer dat ik erop speel brengt het me zoveel plezier. Vanaf nu vermengd met een droevig tintje, dat wel.

Bernard: oneindige dank voor mijn waardevolle instrument en de liefde voor muziek!

• Een recente opname van Bernard Loffet tijdens een folkbal.
• Ook een theaterpopje speelt een tribute met Bernard Loffet’s ‘Valse à Mary’