Helemaal uit Gent kwam ie: Wim. GC gestemd begon hij de dag. Op het moment dat de koffie rustig druppel voor druppel de kan vulde, dacht hij ons, vroege vogels, zijn programma te kunnen laten zien: vier ‘muziekskes’ maar liefst, had hij bij zich. Voor eenieder wat, gelijk Uw niveau…
.
De Vlaamse tongval is prettig en zijn gerommel in de tas tovert een glimlach op je gezicht. Komisch. Ja, Wim is ook cabaretier….Hij duikt dieper de tas in, dieper en dieper, uiteindelijk trekken we hem er maar uit. Geen bladmuziek te vinden. In plaats van bladmuziek had hij per ongelijk de doedelzak ingepakt. Kan gebeuren.
Natuurlijk. Je moet naar Oss, stad van Unox, Zwan en Unilever. De associatie met de doedelzak is cryptisch en snel gemaakt. Wim moet de koffie missen en rapt zich naar de super. Inmiddels zijn de 10 deelnemers gearriveerd en doen zich tegoed gedaan aan cafeïne en taart. Wim begint met ‘t zweet op zijn bolleke de dag.
Maar ’t gaat goed: de vier beloofde muziekskes zijn prachtig. Alleen komt hij voor de verwerking maar aan twee nummers toe. Le Retour en Coquin de Pire.
Dat ligt aan ons. Niet aan Wim die met engelengeduld maat voor maat do(c/s)eert. Tussendoor tijd voor enkele individuutjes voor speciale muzikale aandacht. Alles op maat deze ronde. De klok liep weer harder dan gewenst.
Wim komt terug in het najaar: 22 december. Hij durft het aan, zo vlak voor kerst. Ik ga er voor!
mailt hij me.
Ach, de ballen hangen dan al lang in de boom, waarom ook niet!