Arie Doeksen • 29-10-1931 - 11-02-2020

Laatste Nederlandse speelman op trekharmonica?

• Arie Doeksen op het eerste Enkhuizer Trekzakfestival in het kader van 650 jaar Enkhuizen.

Foto: Eduard Bekker

---

Het zal zomer 1998 zijn geweest. Het is Trekharmonicadag in het Enkhuizer Zuiderzeemuseum. Ik zie een wat oudere man spelen op een Hohner.
Dat klinkt mooi, zeg ik. Speelt u al lang?
Ja, redelijk lang, antwoordt de man droogjes. Het blijkt Arie Doeksen te zijn, een van de laatste Terschellinger speelmannen.

• Tot voor kort twee specifieke herkenningsbakens van Terschelling: Arie Doeksen bij de Brandaris.

---

Arie Doeksen kende ik toen eigenlijk al van horen spelen. Nummers van hem staan op de cd ‘Nederlandse Trekharmonicamuziek’, die de Stichting Volksmuziek Nederland rond die tijd heeft verkocht.

Ook bij Trek er es Uut heeft hij workshops gegeven.
 

• Uit een van de rouwadvertenties. De trekzak leek onverbrekelijk verbonden met Arie Doeksen.

---

Arie Doeksen was behalve speelman ook aannemer, samen met zijn broer Jan. Tijdens de hongerwinter hoorde hij de buurvrouw harmonica spelen. Dat vond hij zo mooi, dat hij het instrument wist om te ruilen voor een zak rogge. Zo kwam hij aan zijn eerste trekharmonica.

Naast het begeleiden van dansers speelde hij ook mee in de fanfare.

Geen ‘gedraaide vijf’

De gedraaide 5e toets op de binnenrij, daar was hij een tegenstander van (Als dat zo moest zijn, dan hadden ze dat in de fabriek wel gedaan).
Dat is opmerkelijk want het systeem met de 5de toets is volgens de overlevering in Terschelling bijna letterlijk aan land gekomen: door iemand aan boord van een mijnenjager, die na de oorlog in de haven van West-Terschelling lag en met gedraaide toets speelde. Arie Doeksen in Oost-Terschelling had daar echter niets mee.

Leuk cadeau

Hij heeft vele mensen geholpen en altijd gratis. Terschellinger Oene de Jong; “Mijn zwager had een harmonica. Hij kon er niet op spelen, maar had er wel gevoel voor. Ik dacht ‘een leuk cadeau is een paar lessen van Arie’. Ik belde hem en vroeg aan hem: ‘Als ik jou wat geld geef, wil jij hem dan wat lessen geven?‘ ‘Daar begin ik niet aan‘, zei hij. ‘Zoek maar meer mensen. Ik wil wel een groepje les geven.’ En in een mum had ik er vijf waaronder ikzelf.
Hij kwam elke week trouw bij mij thuis en had zijn zelfgemaakte cursusboekjes mee: allemaal keurig verzorgd en gratis.”

Hoe nauw zijn trekharmonica aan Arie Doeksen verbonden is, blijkt wel uit de rouwadvertenties in de lokale media: overal staat hij afgebeeld met zijn Hohner goudbrandje. En tijdens de begrafenis op zaterdag 15 februari in Midsland is zijn kist gedragen door uitsluitend harmonicaspelers.

Arie, rust in vrede.

• Scottisch a virmoux, gespeeld door Gerry Wortel & Arie Doeksen.(video: Carina Doeksen)
• Bourrée de Brion. Gespeeld door Gerry Wortel & Arie Doeksen.(video: Carina Doeksen)
• Arie kon ook goed overweg op de steier, getuige dit filmpje van een nichtje(video gestuurd door Oene de Jong)

• Arie Doeksen speelt ‘Spanish Eyes en Yesterday tijdens het eerste Enkhuizer Trekzakfestival in het kader van 650 jaar Enkhuizen in 2006.(video: Eduard Bekker)
• Arie Doeksen ‘The Second Waltz’ van Shostakovich tijdens Trek er es Uut 2005.(video: Eduard Bekker)

Sorry voor de lage resolutie van mijn video’tjes. Mijn toenmalige camera kon toen nog niet groter.

• Opnames uit het rusthuis waar Arie voor zijn overlijden verbleef en de medewoners op heeft gevrolijkt. Age de Boer en Carola Walther komen er ook nog even langs. Het laatste fragment was tijdens zijn verjaardag op 29 oktober.(video: Jan Doeksen)