Zo door de jaren een heb ik me uit allerlei windstreken muziek eigen gemaakt, die ik hoorde van lp’s, cd’s en soms ook nummers die ik ter plekke hoorde: voor in Catalonië. Een deel is al te vinden bij mijn bladmuziek op deze site, maar sommige nummers had ik nog niet eerder voor camera vertoond.
Deze tijden van corona zijn een periode die goed uitkomt om eens door het hele repertoire van de afgelopen de jaren heen te fietsen.
Lastig daarbij is wel het feit dat ik zelden een nummer helemaal foutloos speel, wat bij het inspelen voor een blijvende opname bijzonder storend kan zijn. Maar toch hoop ik hiermee een aardig overzicht te geven.
Veel nummers heb ik ooit gewoon uit mijn hoofd nagespeeld (en wijken daardoor nogal eens af van het origineel dat ik - waar mogelijk – zal bijvoegen). Sommigen heb ik van blad geleerd. In dat laatste geval voeg ik die ook bij.
Dit nummer kreeg ik in 1997 uitgereikt tijdens de beginnersworkshop van Ad Kwakernaat tijdens Doorslaande Tongen. Dat heette toen overigens nog ‘Diatonisch Weekend’.
Het nummer was voor ons beginners en uitpakkers nog veel te lastig. En nu nog. Ik heb het een uur lang geoefend voor het er foutloos uit kwam. En toen klopte mijn vrouw aan, omdat ze er inmiddels stapeldol van was geworden.
De Canarische Eilanden zijn Spaans, maar de muziek is overduidelijk Portugees beïnvloed.
Deze deun ontdekte ik in 1977 op de lp ‘Maclotes, Passepîds et autres danses de Wallonie’. Een prachtige bron van inspiratie: ik heb er meer nummers van overgenomen. Dit was een van de eerste traditionele dansmelodieën die ik als beginner uit mijn hoofd heb ingestudeerd.
Ik zie nu dat niet te zien is welke toetsen ik gebruik. Is niet erg: er zijn vele manieren om dit stuk te spelen: op één rij, op twee rijen, alleen duwend, of zelfs goeddeels trekkend. Probeer het maar.
Deze mazurka is ook op bovengenoemde lp te vinden.
Diatonisch Weekend 1998 (tegenwoordig: ‘Doorslaande Tongen’). Ik zit weer in een beginnersgroep. Nu bij Greet Wuyts, die ik hierna nog vele malen zal ontmoeten. De beginnersgroep is groot (toen nog wel, ja) en Wim Dictus springt bij. Een van de stukken die we instuderen is deze wals uit Alpien Italië. De tweede stem heb ik er zelf bijgeflanst. Het is een populair nummer om te spelen.
Mijn eerste Catalaanse workshop is bij Pere Romaní tijdens Trek er es Uut 2009. Deze habanera, die hij daar doceerde speel ik nog steeds regelmatig. Het is het enige stuk met een afwijkend basritme dat ik speel.
Met deze Siciliaanse jammerzang kwam Ad Kwakernaat spontaan aanzetten. Leuk stuk om te spelen, deze klaagzang van een vrouw die maar geen man vindt. Wel is een duwende cis hierbij zeer aanbevolen.
Begin 2015 waren we enkele dagen in Tallinn, de hoofdstad van Estland. In een souvenirwinkel trof ik een cd, waarvan ik het eerste nummer zo de moeite waard vond, dat ik het op de trekharmonica ben gaan naspelen.
Voor Diatonisch NIeuwsblad nummer 131 heb ik een artikel geschreven over de trekharmonica in Catalonië. Daarbij kwam ik deze Marx del Comare tegen, een nummer gecomponeerd door Comare de Toloriu (1914-1994 - eigenlijke naam Josep Jordana). Het behoort nog steeds tot het repertoire van de Catalaanse folkensembles.