Tot onze grote droevenis kon ook Doorslaande Tongen dit jaar niet door gaan. Medeorganisatrice Mieke had als huisarts de tweede golf al maanden terug voorzien. Internet heeft troost geboden. In kleine kring is er toch een Open Podium geweest; precies op de dag dat het eigenlijk in De Glind had moeten plaats vinden. Op afstand, zoals dat heet. Mogelijk komt er een tweede versie met kerst.
Natuurlijk waren er wel wat strubbelingen. Een enkeling kreeg het geluid niet aan de praat, maar daar bood de bijstand van de smartphone gelukkig weer een oplossing. Ook was het geluid vaak verre van ideaal, maar het haperde zelden. Het was altijd nog stukken beter dan het regelmatig haperende beeld.
We communiceerden in mozaďekstijl met Jitsi. Voordeel is dat het eenvoudig werkt: de website openen en je naam invullen. Meer is er niet nodig.
Er waren twaalf muzikanten die iets lieten horen (tien deelnemers, waarvan twee koppels).
Het programma heeft ook een opnameknop, die goed werkt. Nadeel is wel dat die standaard het mozaďekbeeld weergeeft. Met het maken van een uitsnede (met iMovie op de Mac) kun je wel iemand ‘uitsnijden’, maar het beeld wordt dan wel heel wazig.
Toch was iedereen best tevreden. En altijd valt me het coöperatieve en sociale karakter van de trekharmonicaspelende goegemeente op. Zoals deelneemster Thea Draaisma het verwoordde: Het hele jaar thuis oefenen en dan een keertje laten horen wat je hebt bereikt is toch het mooiste voor een muzikant(e)! Iedereen die haar of zijn steentje heeft bijgedragen aan het mooie samenzijn, wil ik bij deze van harte bedanken voor de bijdrage of voor de aandacht.
Meer deelnemers vonden het beslist voor herhaling vatbaar. Daarbij denk ik zelf aan een kersteditie, waarbij elke deelnemer zijn lievelingskerstlied kan laten horen.
We houden je op de hoogte.
Hier een greep uit de presentaties. Bij het spelen hebben de meesten op verzoek hun geluid uitgeschakeld. Daarom komt het applaus soms wat vertraagd door: