Tot ons grote verdriet is zondag 1 augustus is Auke Eringa overleden. Hij was een van de pioniers van de balfolkscene in Nederland. Als muzikant, docent en organisator wist hij iedereen te enthousiasmeren voor de balfolk. Dat begon in 2002 met spansen in het Kijk in 't Jat-huis en groeide uit tot vele bals, bands en muzikale herinneringen.
Auke was bescheiden en zeer begiftigd muzikant. Hij speelde in diverse bands, zoals Sidaro, De Tempeliers, Akoestijners, Akoestini's en De Grove Maling. Hij beperkte zich niet alleen tot balfolk, maar speede ook graag klezmer, zeemansliederen en muziek uit alle windstreken. In de begin jaren van de balfolk speelde Auke met de "Folk Guerilla", waarin diverse folkies aansloten om hier en daar sessie-gewijs voor dansers te spelen. De Groningense cel Folkguerilla's rondom Auke doopte zich al snel 'Spanscel Noord'. Hoewel dit nooit een vaste samenstelling was, bestond de kern uit Auke, Jantien en Martijn. Dit groeide uit tot Sidaro en hiermee speelden ze op bals in Groningen, Harlingen, Wageningen, Den Haag, Nijmegen, Utrecht en Amsterdam en vele andere plekken.
In Groningen gingen we niet balfolken, maar spansen: spelen en dansen. Dat spansen begon in 2002 in het Kijk in 't Jat-Huis en werd vanaf 2004 op grotere schaal voortgezet in de muziekschool en andere locaties. Op de spansbals speelde hij steevast met Sidaro. Voor Auke was het samen muziek maken net zo belangrijk als het dansen. Iedereen was welkom om mee te spelen en zo gebeurde het meer dan eens dat er meer mensen op het podium dan op de dansvloer stonden. Op die manier maakte ik in 2006 contact met Auke. Ik snapte nog geen snars van het subtiele verschil in de cadans van een bourree, polka of scottisch, maar spelen zouden we die middag. In de daarop volgende maanden werd me dat van die cadans steeds duidelijker. Auke is voor mij erg belangrijk geweest om te leren spelen voor dansers.
Auke was een geliefd muziekdocent en gaf trekharmonicales in Drachten en Zwolle, diverse samenspel workshops bijvoorbeeld bij CaDansa, Parkfest, Opentrekzakfestival.nl of voorafgaand aan bals. Ook op trekzakfestival TEEU was hij jarenlang docent. Voor een overzicht van zijn inzet voor de trekharmonica-wereld, lees ook het in memoriam van het Diatonisch Nieuwsblad
Auke was één van de redacteuren van dit blad.
Daarnaast gaf hij soms op basisscholen muziekles. Samen met Campie maakte hij tientallen klomp-gitaren om kinderen les te geven. Ongeacht je leeftijd of speelniveau, Auke gaf je altijd het idee dat iedereen muziek kan maken en daarbij stond speelplezier voorop. Auke volgde zelf ook nog altijd workshops. Vaak schoof hij aan bij zijn eigen muzikale helden. Hij nam alles op en kon hier maanden later nog op terug komen. Dan vertelde hij me vol enthousiasme over wat hij nu weer ontdekt had in een workshop-opname. Deze opnames luisterde hij altijd minitieus na.
Repetities met Auke waren bovenal gezellig en setlijsten of arrangementen werden geregeld omgegooid, omdat het zo leuk was als een bevriende muzikant ook mee zou spelen. Of hadden we een heel repertoire samengesteld voor een straatfestival... Ik avonden alles instuderen, maar speelden we uiteindelijk de hele middag "zag twee beren broodje smeren" en "twee emmertjes water halen", want tja... er waren kleine kinderen in het langswandelende publiek. Auke wist als geen ander dat muziek van en voor mensen is, iets om samen te beleven, luisterend of spelend.
Deze memoriam is verre van compleet. Er valt nog zoveel meer te vertellen over Auke. Zijn werk met Akoestini's, het poppenkast repertoire, de lading instrumenten die het podium op moesten (klepperklomp, kuttepiel...), de balfolk karikaturen die hij tekende en bovenal de vele warme herinneringen die iedereen heeft. Op dit moment is verdriet te groot om een goede, volledige memoriam te schrijven. Vul hieronder gerust aan.
We wensen Jantien en Theun heel veel sterkte toe en iedereen die door het verdrietige nieuws geraakt is.
We gaan je ontzettend missen lieve vriend.
Bedankt voor alles,
Menno