Het is inmiddels bijna een traditie: het optreden van de Doolaardband tijdens ‘Gluren bij de Buren’. Telkens op een andere locatie. Dit keer stelde De Chinese Brug haar tuin ter beschikking.
Ik vind het een hele prestatie hoe deze groep Voorburgse jongeren zonder elektronische hulpmiddelen een prachtig country-programma weet te presenteren (bluegrass hoort eigenlijk ook zuiver akoestisch te zijn). Dat het drie broers betreft met twee vriendinnen zal zeker wel helpen een hechte muziekgroep te zijn. Een keer per week wordt er geoefend. Hun repertoire bestaat niet alleen uit traditionele country. Ook een nummer van Bob Dylan wordt bijvoorbeeld in bluegrass-stijl uitgevoerd.
De eerste keer dat ik het geluk had deze groep te treffen, was bij toeval. Zelf had ik me in 2019 ook opgegeven, maar door persoonlijk omstandigheden kon mijn gastvrouw niet. Toen heb ik gelukkig op twee andere adressen onderdank kunnen vinden en bij het adres in Kijkduin trof ik dit bluegrassgezelschap.
Frappant is dat deze band geen violist heeft, maar een trekharmonicaspeelster. Dat is bij bluegrass heel ongebruikelijk, maar het klinkt echt alsof het zo hoort. Josefien is autodidact. Eenmaal heeft ze mijn lespraktijk opgezocht en ik was verbaasd dat ze zonder enige les al een bluegrassnummer kon spelen. Hooguit - we weten het niet meer - heb ik haar uitgelegd hoe ze met één riem kan spelen. Dat doet ze namelijk bij een van haar twee trekzakken en dat is bijzonder. Ik lijk soms vrijwel de enige die het gemak ervan heeft ontdekt.
Het is dus de tweede keer dat ik ze zie optreden. Omdat ik de dag tevoren mijn eigen ‘Gluren’ had georganiseerd, kon ik er nu bij zijn. Daar heb ik geen spijt van. Het mooie weer werkte natuurlijk ook mee aan het succes.