Tijdens de grote demonstratie van Catalanen voor onafhankelijkheid in Brussel in 2017 had ik mijn trekharmonica mee. Een jongen vroeg of hij hem even mocht vasthouden. Ondanks zijn worsteling met één riem wist hij er toch een berendans uit te krijgen. Ik vroeg of hij Liv Hallum kende. Ja
, zei hij dat is mijn lerares
.
Het zegt wel iets over de bekendheid van Liv: een zeer bevlogen, enthousiaste jonge muzikante, die zich gelukkig mag prijzen in Catalonië te wonen, waar muziekonderwijs zo wordt gestimuleerd. Ook op de trekharmonica. Zij kan haar brood verdienen met het geven van les aan schoolkinderen.
Mensen die mij kennen weten wel hoe sterk daarom mijn binding is met Catalonië. En hoe erg ik het heb gevonden dat Trek er es Uut niet doorging. Vooral vanwege Liv, die niet kon komen.
Mark Söhngen was er eindelijk in geslaagd om haar te strikken. Hij liep namelijk ook met dat plan rond zonder dat ik dat wist.
Ivan Caro, die onder meer gralla en ocarina speelt , zou er ook zijn. Hem ken ik als een niet minder enthousiaste gangmaker. Beiden maken deel uit van n Orquestrina Trama. Een formatie die zich toelegt op op muziek uit de Catalaanse Pyreneeën. Ook de Marc Figuerola – de vriend van Cati Plana – maakt er deel van uit.
Het liefst zou ik de hele band naar Nederland halen, maar zoiets is alleen zinvol als je kunt zorgen dat ze hun aanwezigheid hier weer op z’n minst kunnen terugverdienen. Ja, eigenlijk wel wat meer dan dat alleen. Mensen met ideeën in die richting zijn welkom.
Maar in eerste instantie wil ik me richten op Liv en Ivan Caro, die al een aardig duo vormen. Dat is in deze rare tijden al een hele uitdaging.