Martin Krijgsman
Markelo

Nieuwe locatie met onverwachte ontmoetingen

Doorslaande Tongen pakt de draad weer op

Doorslaande Tongen is een warm en gezellig gebeuren. Dat heeft het Delfts Studentencorps nu ook ervaren, want die heeft ons nieuwe onderkomen met ons gedeeld: De Beukenhof te Biezenmortel.

 

Studenten

Als ik op zaterdagavond onze centrale ruimte in De Beukenhof wil binnenstappen, spreekt meteen een van de deelnemers me aan. Eduard, Eduard! Er zijn mensen van het corps hier binnen! Ze vinden het hier veel leuker dan bij hun zelf!
Ja, het was ons wel duidelijk dat we op onze nieuwe locatie het gebouw zouden moeten delen met andere groepen. Van vrijdag op zaterdag is er al een groep sjiek uitgedoste studenten aanwezig, die de kapel (een gigantische zaal in dit voormalige klooster) heeft afgehuurd. Heel andere types dan ik me uit mijn eigen ‘linkse’ tijd herinner. Het is een club studenten die bemiddelt met bedrijven die van studenten gebruik willen.
Erg stil zijn ze niet in de nacht.

(Geen) appeltaart

De volgende ochtend blijkt dat het niet handig was dat docent Mark Söhngen zijn lesruimte open heeft gelaten. De dames en heren hebben daar stevig zitten chillen en zich daarbij aan de zelfgebakken appeltaart vergrepen die Mark voor zijn lesgroep had meegenomen. Er rest slechts het mes waarmee dit delict is gepleegd.

Corpsballen

De volgende dag lijkt het nóg erger te worden: een groep van 150 jongens en meisjes van het Delfts Studentencorps heeft de belendende kapel afgehuurd. Gelukkig is die tamelijk geluiddicht. Bij studenten van het corps: allemaal sjiek gekleed met vooral de - eerlijk is eerlijk - prachtige meiden in weinig verhullende avonddress zou je een stijldansavond verwachten. Niets blijkt minder waar: er draait loeiharde muziek met lichteffecten onder leiding van een dj. Stijldansen hebben ze nooit geleerd, blijkt.

‘Warmte’

Toch lijkt dit dus niet alle studenten te bevallen: al gauw druppelen de jongens en meiden onze barruimte binnen om te dansen op onze jamsessie na afloop van het open podium. Uiteraard verwelkomen we dit enthousiasme. De studenten zijn onder de indruk van de warme sfeer (hun eigen woorden), die hun vreemd is, maar toch meteen vertrouwen schenkt.
Maar het is natuurlijk triest dat niet alleen studenten, maar waarschijnlijk vele jongeren niet meer weten hoe je je eigen sfeer kunt creëren en het gezellig kunt maken zonder een greep naar massaliteit en extreem geluidsvolume.
Toch heb ik mijn visie op het studentencorps - in mijn tijd de rechtse tegenhanger van mijn eigen ‘extreem linkse’ vereniging in Wageningen - bij moeten stellen. De studenten staan echt voor ons open en begrijpen ook onze visie.
We zijn uitgenodigd om daar in Delft eens te komen spelen. Wie weet...

De workshops

Alle workshops zijn gericht op de trekharmonica. Alleen de workshop van Wouter Kuyper staat open voor andere instrumenten. Wouter is voor het eerst sinds lange tijden docent bij Doorslaande Tongen en werkt met eigen repertoire. Ook nieuw is Mariëtte van Kooten met haar workshop Ierse muziek. Opmerkelijk is zichtbaar goed ingespeelde trekzak met Ierse stemming. En dat terwijl de cursisten met een GC harmonica zijn toegerust. Het wordt een kwestie van puur op het gehoor spelen, want verrassend goed lijkt te zijn gelukt, gezien de fragmenten uit onderstaande compilatie.

Versieren

Het hoofdthema was ‘versieren’: het verrijken van je spel door extra tussenloopjes, het toepassen van subtiele meerstemmigheid en passende voorslagjes. In elke groep kwam dit thema wel aan de orde. Het thema was echter voor meerdere uitleg vatbaar. Gevolg dat bij het van start gaan van het weekend de bar en feestzaal waren getooid met slingers, wat de uitbundige sfeer aan de bar zeker ten goede kwam.
Mieke had zelfs een complete versiercursus gepland, die ze had bedacht aan de hand van haar dagelijkse omgang met mensen uit haar praktijk. Die cursus zou waarschijnlijk zo effectief zijn geweest, dat mogelijk het huwelijk van de deelnemers op scherp zou kunnen komen te staan, als ze dit zouden uittesten op iemand anders dan hun eigen partner. Daarom hebben we de cursus op het laatste moment toch maar geschrapt.

Het onderkomen

Helaas heeft De Glind, het traditionele onderkomen voor de SVN-workshops, de corona-crisis niet overleefd. Het is dus zoeken geworden naar een nieuwe locatie. Het oog is gevallen op De Beukenhof. Dat is een voormalig klooster in Biezenmortel, bij Vught in de buurt, op de rand van de Loonse en Drunense Duinen.

Labyrint

Dat is dus even wennen. Door het vierkant verlopende gangencomplex verlies je al snel de oriëntatie. Ik kan het dan ook niet nalaten de grap te maken, dat ik struinend door dit labyrint op zoek naar mijn kamer deelnemers zou zijn tegengekomen van de vorige workshop, die de uitgang niet hebben kunnen vinden...

De lift

Het gebouw beschikt over een goederenlift met daarin een bankje: gezien de drie etages een enigszins overbodige luxe. Nadeel van het verouderde ding is dat die niet werkt als iemand de liftdeur niet goed sluit. Dat is meestal zo. Dan zit er niets anders op dan een trap te nemen, een fenomeen waar je ook extra naar moet zoeken.

De ruimtes

De ruimtes voor de workshops zijn prima. Van redelijk (de ruimte voor Mark Söhngen) tot aan extreem ruim (het vertrek van Frans Tromp, mét koffieautomaat!). Die ruimtes zijn zo gesitueerd dat de aanwezigheid van andere groepen niet stoort.

Het Open Podium

Hoewel ik het Open Podium niet anders presenteer dan in 2019 met maximaal twee nummers per persoon of ensemble, lijkt het dit keer langer te duren. Té lang volgens meer mensen. Het is voor mij even schrikken als ik op het punt van spelen sta en plots de schuifdeuren open gaan en de bar wordt bestormd, omdat sommigen het niet meer houden.
Het zou een reden kunnen zijn om òf het aantal deelnemers òf het aantal nummers per deelnemer te beperken.
Een pauze nemen is riskant, omdat het twijfelachtig is of je het publiek nog bij de bar weg kunt krijgen, waar het nu eenmaal al snel erg gezellig wordt.
Al deze opties hebben dus nadelen. Een mogelijk beter alternatief is om het Open Podium in een van de workshopruimte elders te houden en de deur open te laten, zodat mensen even eruit kunnen als ze daartoe behoefte voelen. Die opzet bleek in De Glind in 2019 geen problemen te geven.

Geslaagde wederkeer

Maar al met al is het een geslaagd weekend geweest, waar we na bijna drie jaar gedwongen pauze mekaar weer hebben kunnen begroeten en ook nieuwe docenten en deelnemers hebben verwelkomd. Het aantal inschrijvingen was wat aan de lage kant (er is daardoor één workshop uitgevallen). Deels is dit gekomen doordat de SVN gezien de corona-nasleep het aantal deelnemers nog beperkt wilde houden, deels omdat het rond de Hemelvaart plaats zou vinden. Juist dan trekken veel mensen er met de familie op uit.
Anderzijds is het juist een troost voor het feit dat juist nu net na Hemelvaartsdag de sfeer van Trek er es Uut een beetje terug hebben kunnen brengen zoals je dat in die tijd kon beleven, doordat we door het warme voorjaarsweer ook buiten konden zitten en muziek oefenen. Dat is op de reguliere Doorslaande Tongendata (eind november) niet aan te bevelen.

In november?

Overigens zijn we er nog niet uit of we de volgende Doorslaande Tongen weer eind november organiseren of toch deze periode aanhouden. We houden je op de hoogte!

• Een impressie van dit weekend(video: Jan, Paulien, Nel, Rita en Eduard)

Een kleine foto-impressie:

De meeste foto’s zijn van Jan Kamphuis.
 

Dit was het programma van 2022:

Steun De Harmonicahoek < Naar boven < Terug   > Home     > Nieuwsarchief       > Nieuws uit 2022         > Doorslaande Tongen 2022 Hulp nodig als beginner?

• Algemene verordening
gegevensbescherming (AVG)

• Disclaimer

• Over cookies