Het bekende Trekzakfestival Enkhuizen is weer terug van weggeweest. Na een gedwongen pauze zijn de balgen langs en bij de haven weer helemaal los gegaan. En ook in het buitengebeuren van het Zuiderzeemuseum waren we weer welkom met onze trekzakken. Dat allemaal op zondag 24 juli.
Na 2019 kon door een terreurmicrobe dit evenement niet meer doorgaan, maar nu is het weer helemaal terug. Een nieuwe groep trekzakspelers uit de kop van Noord holland heeft hiertoe het wisseltonige heft in handen genomen. En nu is het dan eindelijk weer zover: langs de havens de bij de Drommedaris treffen overal op akoestisch gepaste afstand de solisten, duo’s en gezelschappen elkaar.
Veel spelers gebruiken bladmuziek, stevig bijeengehouden met waskniijpers; in deze winderige wateromgeving geen overbodige luxe. De bonte verzameling harmonicaspelers speelt voornamelijk op tweerijers. Het is opvallend hoeveel mensen uit Noord-Holland en Friesland er opduiken, die je bij harmonicatreffens elders in het land niet aantreft, want ik zie veel onbekende gezichten.
Maar er komen ook veel deelnemers uit de rest van Nederland. Mijn trouwste en vlijtigste leerling is zelf helemaal vanuit een familietreffen uit Noord-Brabant hierheen komen rijden.
Na lange tijd tref ik ook Oene uit Terschelling en Anja van het Friese vasteland. Anja vindt haar stek aan de Oude Haven. Met Oene vervolgen we onze weg naar het Buitenmuseum. Dit deel van het Zuiderzeemuseum was tot begin deze eeuw dé ontmoetingsplek voor trekzakspelers, maar een nieuwe manager vond dat maar een oubollig gedoe, waarna het evenement zich naar de haven en de binnenstad verplaatste.
Maar nu zijn de diatonici weer welkom. We treffen er echter niet veel muzikanten aan en onze wegen scheiden. Oene gaat op zoek naar Anja en ik pak de boot terug naar de haven, alwaar ik niet kan laten ook tijdens deze overtocht de harmonica te grijpen. Daardoor loop ik Jan Kamphuis - duvelstoejager uit Zwolle, die nu de scepter zwaait over het Diatonisch Nieuwsblad, mis, die inmiddels ook het museum heeft ontdekt en in gezelschap verkeert van Oene, die Anja inmiddels ook heeft teruggevonden.
Dat is wel jammer. Daarentegen ontmoet ik aan de haven – na op dringend verzoek van twee medewerkers wat te hebben gespeeld bij de haringkraam – mijn trouwe leerling uit het Westlandse Den Hoorn: dé gelegenheid om hem met een korte rondleiding kennis te laten maken met het fenomeen trekzakfestival.
Ik denk dat we wel kunnen terugkijken op een succesvolle dag. Alsof er geen onderbreking is geweest.
Hier een bescheiden video-impressie van deze dag: