KLANK
4de kwartaal 2012
door Eduard Bekker

Publiek

Optreden met een trekharmonica in Den Haag is een heikele zaak.

Zoals u, lieve lezer, al eerder hebt gemerkt, presenteer ik mij tegenwoordig wat vaker in de residentie.
Was mijn try-out een succes, mijn tweede optreden liep moeilijker. De kroeg had een professioneel podium, maar de combinatie spot en daglicht verhinderde dat ik het publiek in de ogen kon kijken.

Op de foto’s bleek naderhand het effect van de led-spots: ik leek wel eerder een hologram van mezelf: een eer die tegenwoordig alleen nog artiesten is beschoren, die zich inmiddels in hogere sferen met alleen een harpje zullen moeten behelpen.

Die combinatie verhinderde het mij om goed op het publiek in te kunnen spelen.

Hallo Wereld!

Leuker is het optreden in de Haagse Centrale Bibliotheek. Hier ben ik uitgenodigd in het kader van de Kinderboekenweek met als thema ‘Hallo Wereld’. Uiteraard wilde de de organisatie me uitmonsteren met een Frans kalotje, want ‘een trekharmonica, dat is toch Parijs?’

Uiteindelijk krijg ik op het laatste moment een inval: als een levende jukebox heb ik me omgeven met bordjes waarop de regio’s staan waarvan ik minstens één deun kan spelen: twintig bordjes, dus, van Louisiana via Friesland naar Rusland. Elke bezoeker mag een of meer bordjes kiezen.

Het is een groot succes en ook de kinderen zijn geboeid. Opmerkelijk veel bezoekers zijn van niet-Nederlandse origine. Er wordt dus toch in Nederland stevig ingeburgerd!

Open mic

Een Open Microfoon Middag in een koffiecafé bij mij om de hoek. Als ik zie dat vooral zingende knapen met versterkte gitaren zich hebben opgegeven, bied ik aan om me terug te trekken. Want pas ik daar wel tussen met mijn zo afwijkende instrument? Eerdere ervaringen wezen op de moeite die de presentatoren hebben met een vreemde eend in de bijt.

“Ho, ho”, antwoordt de organisator. “Juist jij moet erbij voor de afwisseling!” Kijk, dat is tenminste een goed begin.

De middag is een groot succes. Ik heb het daglicht dit keer in mijn rug, dus een goede blik op het publiek. Als ik een Italiaanse wals inzet volgt een wave en bij een Italiaanse polka klapt iedereen mee. Een soort André-Rieux-effect op microschaal als het ware.

Maar ook anderen spelen de sterren van de hemel. Wat kent Den Haag veel verborgen talent! Er is gelukkig een trend naar meer open podia, zodat ook de amateurs - die vaak niet onder doen voor professionelen - een kans krijgen.

Bericht van een van onze sponsoren op Facebook:
> De Accordeonspecialist