In de vorige KLANK stond op pagina 37 rechts onderaan:Peter Koene blijft een fenomeen als muzikant én promotor van Nederlandstalige volksmuziek van vroeger. Zijn inzet voor het het blad Jan Viool wordt door geen enkele (harmonica)speler vergeten. Zijn zeggingskracht is onverminderd gebleven en hopelijk mag hij nog lang zijn mond open doen.
Dat laatste heeft niet zo mogen zijn.
Het was een schok voor mij toen ik afgelopen zaterdag 15 juni de rouwadvertentie in de Volkskrant zag: Peter Koene, volksmuzikant en jarenlang voorzitter van de Stichting Volksmuziek Nederland (SVN), is op 9 juni geveld door de venijnige ziekte die zo vaak gepaard gaat met ouderdom.
Het is me opgevallen, dat de laatste tijd veel mensen overlijden, waarvan ik vind dat het nog lang hun tijd niet is. Bij Peter Koene, in april 65 geworden, is dat niet anders.
Hoewel Peter zelf geen balginstrument speelde, zijn trekharmonicaspelers en andere balgenisten en balgenistes met een voorkeur voor het traditionele genre van eigen bodem hem veel dank verschuldigd: hij hield decennia lang deze muziek levend. En de gezelschappen waarin hij verkeerde bedienden zich vaak van de trekzak en het accordeon. En ‘zijn’ SVN promootte de trekzak vol verve.
In 1997 ontdekte ik deze organisatie als beginnend harmonicaspeler op internet en gaf me op voor het ‘Diatonisch Weekend’. De rest is geschiedenis.
Vele malen heb ik hieraan deelgenomen en ook aan het SVN-weekend ‘Traditionele Muziek van de Lage Landen’ - een van zijn paradepaardjes. Daarbij wordt altijd wel een workshop trekharmonica aangeboden. Traditionele muziek is namelijk een prima genre voor dit instrument: voor de scottisch, de madlot, de walsen, de mazurka’s, noem maar op. Enkele oude muziekboeken uit de 19de eeuw en eerder (Boerenlietjes en Contredansen) zijn bijvoorbeeld gedeeltelijk of zelfs geheel omgezet naar de trekharmonicanotatie.
Ik hoop dat alle familie, vrienden en bekenden van Peter Koene veel troost mogen putten uit de muzikale herinneringen die hij voor ons allen heeft achtergelaten.