l’Estaca

Lluis Llach boos kijkend als balling op de hoes van zijn album ‘I Si Canto Trist’.

Lluis Llach boos kijkend als balling op de hoes van zijn album ‘I Si Canto Trist’.

Lluís Llach is een geëngageerde singer-songwriter in de catalaanse beweging. Omdat hij ook pleitte voor een Catalaanse staat, is zijn lied – zeker deze dagen - nog steeds te horen. Een van zijn bekendste liederen is l'Estaca uit 1968, dat in 1978 in een vertaling een hymne van de vakbond Solidarność werd en ook tijdens de Jasmijnrevolutie in Tunesië tot inspiratie heeft geleid.

17 september 2017
per Eduard Bekker

l’Estaca is een lied met symboliek: over een staak, die als je maar lang genoeg duwt en trekt zal omvallen. Hiermee bedoelde hij duidelijk het Franco-regime: het enige fascistische regime, dat na de Tweede Wereldoorlog overeind bleef.
Logisch dat hij wegens de inhoud van zijn liederen én omdat hij in het Catalaans zong, enorm veel last kreeg met de Spaanse overheid.

Beroepsverbod

Van 1970 tot 1974 kreeg hij beroepsverbod in Spanje, omdat hij onder meer tijdens een concert in Cuba openlijk kritiek op de dictator Francisco Franco gegeven had en waarbij de Spaanse ambassadeur boos was weggelopen en ook nog omdat hij in Madrid tijdens een publiek concert enkel in het Catalaans gezongen had. Hij wijkt uit naar Parijs waar hij in contact komt met Paco Ibáñez en Mikis Theodorakis wat leidt tot een vruchtbare wederzijdse beïnvloeding, wat in zijn album ‘I Si Canto Trist’ – waarop ook l’Estaca is te vinden – goed is te horen.

Onafhankelijkheidsideaal

Pas enkele maanden na het overlijden van Franco in 1976 kan hij optreden en vult hij in Barcelona drie avonden na elkaar de Sportpaleis van Montjuïc. Zijn carrière is daarna niet meer te stuiten. In 1981 ontvangt hij het Creu de Sant Jordi, de op één na de hoogste onderscheiding van de Catalaanse regering.
Inmiddels is hij met zingen gestopt, maar zijn onafhankelijkheidsideaal is nog steeds springlevend. En af en toe speelt hij weer op de grote onafhankelijkheidsbijeenkomsten.

Nu Catalonië actief naar onafhankelijkheid streeft, is het lied weer veel te horen.

Bron: WikiPedia

Hoge octaaf

Zelf geef ik de voorkeur aan spelen in het hoge octaaf, want ik speel Catalaanse muziek uiteindelijk vooral op een GC-harmonica. Op verzoek kan ik eventueel ook een versie voor het lage octaaf maken. Maar mensen met een disctant-octaaf-register kunnen natuurlijk dit register inschakelen.

CF-versie in het hoge octaaf. Overgenomen uit de bundel Repertori Diatonic van Cèlia Vendrell en Victor Pedrol en omgezet naar CF.
Mira o Descarregar aquest document.

De weggeschreven bladmuziek

CF-versie (hoge octaaf) met enkele dubbele tonen toegevoegd.
Mira o Descarregar aquest document.

De weggeschreven bladmuziek

Bericht van een van onze sponsoren op Facebook:
> Zweverink Muziek