‘Welk een maanverlichte (sterre)nacht’ (Oekraïens: Ніч яка місячна / Nich yaka misiachna) is een Oekraïens lied gecomponeerd door Mykola Lysenko met tekst uit een gedicht van Mykhailo Starytsky. Het is een van de populairste volksliederen van Oekraïne.
Het is eigenlijk maar kort: 16 maten / twee versregels, dus redelijk makkelijk te spelen, maar het kan veel worden herhaald, want het heeft een romantische inhoud met veel coupletten. Het wordt vrijwel altijd gezongen door een zanger met een zeer goed geschoolde stem. Het is onderdeel van het repertoire dat ik elke dag dat ik kan bij de Russische ambassade speel.
De nacht is zo maanverlicht, zo sterrenrijk, zo helder
Er is zoveel licht dat je naalden zou kunnen verzamelen*
Kom, mijn liefste, moe van het zwoegen
Al is het maar voor één minuut naar het bos
Wees niet bang dat je voeten nat worden van de koude dauw
Ik zal je naar huis dragen, mijn liefste, ik zal je naar huis dragen
Ik zal je naar huis dragen, mijn liefste, ik zal je naar huis dragen
Wees niet bang om het koud te krijgen, schat
Het is warm, er is geen wind of wolken,
Ik zal je dicht bij mijn hart houden, dat zo heet is als een vlam
Ik zal je dicht bij mijn hart houden, dat zo heet is als een vlam
Het bos is zo mooi, overal stralen stralen, het is alsof het droomt of in gedachten verzonken is
Kijk, op die hoge dunne esp trilt zo speels een blad.
De lucht is diep, helemaal bedekt met sterren - oh deze door God gegeven schoonheid!
De fijne dauw onder de populieren fonkelt als parels.
De nacht is zo maanverlicht, zo sterrenrijk, zo helder
Er is zoveel licht dat je naalden zou kunnen verzamelen
Kom, mijn liefste, moe van het zwoegen
Al is het maar voor één minuut naar het bos
Kom, mijn liefste, moe van het zwoegen
Al is het maar voor één minuut naar het bos
Bron: lyricstranslate.com
* De nacht is zo helder dat je naalden zou kunnen verzamelen
is een Oekraïense uitdrukking die betekent dat er zoveel licht van de maan is dat je een naald op de grond kunt zien liggen.
Voor de wekdienst tijdens Doorslaande Tongen zoek ik altijd een wat passende melodie, om de slapende medebalgenisten niet te hard wakker te laten schrikken.
Dit jaar kon ik voor het eerst sinds 2019 deze draad weer oppakken.
De eerste ochtend Koos ik voor deze rustige traditionele Oekraïnse melodie.
Toeval of niet: een dag later (afgelopen zondag 29 mei) duikt het lied op in een reportage van Nieuwsuur over een violist uit Marioepol, die gedwongen werd geëvacueerd naar Russisch grondgebied, maar naar Estland wist te ontkomen.