De strijd om de onafhankelijkheid van Oekraïne is niet van vandaag of gisterern. Reeds in 1914 schreef Stepan Charnetsky een strijdlied voor een Oekraïens garnizoen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Inmiddels is het in feite het tweede volkslied van Oekraïne geworden. Zelfs Pink Floyd heeft het vertolkt.
De eerste keer dat ik de song ontdekte was doordat ik bij onderstaande video op YouTube belandde. Het meisje dat hier zingt, heeft een breed repertoire. De oorlog inspireerde haar tot haar eigen vertolking die ik erg mooi vind.
Haar versie doet sommige mensen tot tranen beroeren en zelfs een Rus voelt zich in de reacties gedwongen zijn excuses aan te bieden voor de ‘zombificatie’ van zijn bewindvoerders.
Ik ben Russisch, ik luister naar dit nummer en ik vind het leuker dan ons verdomd zielige volkslied, al ons leger en imperialisme. We zijn hier niet allemaal zo. Ik stuur de groeten aan uw prachtige land namens de mensen die tegen deze zombificatie zijn, die met u huilen om uw verliezen. En ik wil mijn excuses aanbieden, maar ik ben bang dat ik dat recht niet heb in de huidige situatie.
Vrede voor jou. Geen fascisme, glorie aan Oekraïne.
Alle reden om op zoek te gaan naar de bladmuziek. Maar het is niet raadzaam om dit op de Krim of in Rusland zelf te spelen: een arrestatie volgt gegarandeerd.
Hier is een ingeklopte versie. Het is maar één mogelijkheid om het voor harmonica te bewerken. De melodie wijkt vaak af, maar deze komt redelijk goed overeen met bovenstaande vertolking.
Dit is een ‘nieuwere’ versie: