Hij dook op rond de jaarwisseling: een video van enthousiaste volksdansers die figuren maken op een besneeuwd plein in de Estse studentenstad Tartu. Weliswaar komt er geen harmonica aan te pas in de muziek, maar de melodie triggert menig speler. Gerard Gerritsen ging dan ook snel aan de slag voor de bladmuziek.
De deun heeft oorspronkelijk de G als uitgangspositie en bestaat uit drie bijna gelijke fragmenten qua melodie: in G, in D en in C. Voor de CF-harmonica heeft Gerard Gerritsen de muziek omgezet naar C en dan zou je dus C, G en F moeten krijgen.
In C is het geen probleem, maar met dezelfde deun in G zou je eigenlijk een D majeur (ADF#) op je trekzak moeten hebben. Nu kun je wel wat smokkelen met de D mineur (ADF), die je wel hebt, maar beter is het nog om – vermits je een tertsregister hebt aan de baskant – om dan de terts (de F) uit te schakelen, zodat het akkoord alleen nog maar wordt gevormd door de A en D. Maar ook dat is even wennen.
Het is echter opmerkelijk dat je inderdaad zo een melodie met G als uitgangspositie kunt spelen – al is het heel dringend aanbevolen de terts uit te schakelen, indien mogelijk, zodat je de D als majeur-akkoord kunt bijschaklen
Maar uiteraard heb je dit probleem niet als je een drierijer in G-C-F hebt.
Inmiddels heb ik de derde partij ook op papier gezet. Die is in F en als je dezelfde relatieve toonzetting gebruikt als het origineel, klinkt het tamelijk schril. Het is dan beter om een GC- of AD tweerijer te gebruiken, als je die hebt.