Hoe het idee is ontstaan voor dit boek ben ik ondertussen al vergeten. Het heeft 2½ jaar geduurd voordat het af was (naar de achtergrond verschoven door andere bezigheden). Maar één van oorzaken voor het ontstaan van dit boek is het trekzak-spelen van mijn partner Jenny van Diggelen geweest. Als ik weer eens een nieuw deuntje heb gemaakt is zij altijd een dankbaar ‘uitprobeerster’.
Ik kreeg bij het horen van de harmonicaklanken altijd bepaalde ideeën over de begeleiding. Tot grote schrik van Jenny stelde ik dan baspartijen voor die, bijna altijd, consequenties hadden voor de vingerzetting van de melodiekant. Hierdoor (sorry Jenny, voor alle onderbrekingen) kreeg ik wat meer inzicht in de mogelijkheden én onmogelijkheden van de harmonica.
Op een gegeven moment besloot ik om Ad Kwakernaat eens te confronteren met de vraag of hij er iets in zag om een trekzakboek met mijn nummers uit te geven (dat komt op hetzelfde neer als tegen een kwajongen zeggen ‘Ik wed dat jij niet over die sloot durft te springen……..’).
Binnen een mum van tijd was de zaak geregeld! (mijn elektronische brievenbus werd overstelpt met mijn eigen tunes). Ad controleerde de bassen ten opzichte van de melodie en haalde alle onmogelijkheden er feilloos uit. Daardoor hebben we af en toe in de melodie een nootje opgeofferd. Samen hebben we geprakkiseerd hoe we de bassen moesten gaan noteren (weer een ander systeem, ik weet het!). Uiteindelijk zijn we op de notatie uitgekomen zoals die nu in het boek staat.
De arrangementen die u in dit boek vindt zijn zoals ik ze zou spelen als ik trekzak zou kunnen spelen (voor de lezer die het niet weet, ik kan geen noot trekzak spelen!). Ik heb er vooral bassen in verwerkt die ik weinig bij de ‘doorsnee’ trekharmonicaan hoor. Maar het is geen klassieke muziek, beste speler! Speel de muziek zoals u zelf wilt. Ik hoop dat er uiteindelijk vele nieuwe versies van deze deuntjes zullen ontstaan.
Rest mij Jenny van Diggelen, Ad Kwakernaat en Raquel Gigot hartelijk te bedanken voor hun vakkennis en de inspiratie die ze mij gaven. Zonder hen had u dit niet kunnen lezen, want dan was er geen boek geweest!
Guy Roelofs,
Breda, 17 november 2005