Pep Lizandra
Catalonië

Stage voor Traditionele Volksmuziek in Gooik

Vlaams folkwalhalla in Pajottenland

Om mijn gemis aan Trek er es Uut te compenseren zoek ik naar een redelijk alternatief. Catalonië is leuk, maar wel erg ver. Zilleghem Folk vorig jaar was zeker de moeite waard, maar kent geen workshops. Dit jaar viel mijn keus toch weer in Vlaanderen, waar de folkscene aanmerkelijk actief is voor zowel jong als oud en waar dan ook keus genoeg is. Het doel is de stageweek in het Vlaamse Gooik. Het plaatsje ligt niet ver van Brussel.

Helaas heeft het folkfestival geen groep op WhatsApp aangemaakt voor meerijders, zoals ik dat van workshops in Catalonië gewend ben. Een oproep in een Facebookgroep wordt wel veel gelezen, maar blijft onbeantwoord.
Er zit niets anders op dat met het openbaar vervoer te komen. De trein is te onbetrouwbaar en veel te duur. Het wordt dus de FlixBus. Het is krap zitten met mijn trekzaktas op schoot (die past niet niet in het rek). Bovendien is er in Rotterdam een pauze van een kwartier waarbij de airco ook uit gaat. Het zweet gutst dan ook op deze snikhete dag van mijn lijf.

Traplopen

De bus heeft in Brussel haar eindpunt bij het Noordstation. De bus in de richting van Gooik vertrekt echter van het Zuidstation. Het station wordt verbouwd en de perrons zijn alleen bereikbaar na een forse klauterpartij op een metalen noodtrap, wat voor mij een heel gesjouw met een roltas, een harmonica op mijn rug en een tent in mijn andere hand oplevert.
De reis van Noord naar Zuid loopt voorspoedig, maar voltrekt zich hetzelfde trappenritueel. Nu nog zoeken naar de haltes van De Lijn. Dat is de maatschappij die zowat al het openbaar bus- en tramvervoer in Vlaanderen beheert. Het staat goed aangegeven waar ik dan heen moet, maar op het laatste stuk valt de aanduiding weg en beland ik bij een halte van de TEC – de Waalse evenknie van De Lijn. Dat blijkt de totaal verkeerde plek te zijn.

Buslijn 42

Uiteindelijk – na een wandel- en zoektocht vind ik het busstation, waar ik helaas geen schaduwrijk plaatsje weet te vinden. De bus rijdt hier gelukkig regelmatig en al gauw zit ik in een wat lege bus 42 richting Gooik. Maar tot mijn verbazing rijdt die niet dit dorp in, maar zet koers naar haar eindpunt Leerbeek. De chauffeur legt me daar uit dat ik eerder had moeten uitstappen: de halte Gooik ligt aan de grote weg langs de rand van het dorpje.
Maar gelukkig vertrekt een kwartier later buslijn 53, die me keurig op de gewenste plek bij de kerk van Gooik afzet.

De volgende verborgen alinea’s zijn alleen bedoel voor zwijmelende tramnostalgici.
 

▶ Klik hier alleen als je tot deze groep van getroffenden behoort.

 
Ach, bestond de tram nog maar, zwijmel ik na een hotseklotse hortend busrit. Maar we zijn er! Hoera!

Tent in de prarie?

De dame in het aanmeldpunt van Gooik wijst me de stelplaats voor de tent toe in een stuk grasveld ver uit het dorp, op ongeveer een kwartier lopen. Gelukkig wijst de knaap die me daarheen moet geleiden heimelijk naar een veldje veel dichter bij Parochiezaal Niko en Parochiezaal Familie, waar wordt gegeten, gedronken, gejammd en gebalfolkt.
Het is daar wel wat krap, wat schril afsteekt bij mij zo vertrouwde Trek er es Uut. Maar gelukkig zijn er veel douchecabines en toiletten in de buurt.
 

Hoornaars

Dat er naast de bar een oplaadpunt is voor mobieltjes, tablets en meer, daar ben ik op dinsdag nog niet achter. Maar bij het washok zijn twee stopcontacten. Daar laad ik dinsdagavond mijn smartphone op en lees de krant op mijn tablet. Het is verder pikdonker waar ik zit.

• Hoornaars in het douchehok. Zoeken ze ruimte voor een nest?

Opeens hoor ik een luid gegons rond mijn hoofd. Wat? Nog hommels (nee, het insect, dus) actief? Dan wijst een jongen die van het toilet komt op de gang van de douche porto-cabin. Er brommen hier talloze uit de kluiten gewassen wespen rond. Nou ja, wespen.

De volgende ochtend tref ik er een op sterven liggend exemplaar op de grond aan. Het blijkt een Europese hoornaar (geen gele pootuiteinden, zoals de Aziatische). Boeiend. Nog nooit een hoornaars gezien. Ze zijn overigens niet meer teruggekeerd.

De workshop

Als trekharmonicaspeler en (heb ik inmiddels van docent Kim Delcour meegekregen) folkmuzikant, die speelt vanuit het gehoor en gevoel heb ik een opmerkelijke keuze gemaakt voor de workshop ‘Folkharmonie’. De cursus heeft tot doel om vanuit een nummer op bladmuziek te kunnen achterhalen wat de akkoorden zouden kunnen zijn.

Steun De Harmonicahoek < Naar boven < Terug   > Home     > Nieuwsarchief       > Nieuws uit 2025         > Stageweek Gooik Hulp nodig als beginner?

• Algemene verordening
gegevensbescherming (AVG)

• Disclaimer

• Over cookies