‘Ontmoeting met de accordeonisten uit de Pyreneeën.’ Zo heet letterlijk vertaald dit jaarlijks terugkerende evenement in Arsèguel en omstreken. Het toont aan hoe populair de trekharmonica is in Catalonië, want de chromatische accordeon zie je hier niet veel. Voor een deel is dat misschien te verklaren uit het weer. Het is in de zomer namelijk gloeiend heet hier. Dan draagt een trekzak toch een stukje lichter.
De Trobada (Catalaans voor ‘ontmoeting’) vind altijd in het weekend van juli op augustus plaats en dat is zo’n beetje de heetste tijd van het jaar. Het schijnt met vakanties te maken te hebben, dat die dan in die periode is gepland. Voor Nederlanders van de koude grond is het fors afzien om bij een temperatuur van rond de 36º een concert van drie uur lang zonder pauze uit te zitten, hoe interessant sommige spelers ook mogen zijn.
Dit betreft echter slechts de twee (late) avondoptredens op vrijdag en zaterdag. Overdag is het mogelijk om overal rond te kijken: in Seu d’Urgell en in het hoger geleden Arsèguel. Hier speelt een keur aan muzikanten: in Seu d’Urgell telkens op een ander plein in de binnenstad, in Arsèguel in de weide bij de kerk.
Vooral hier wordt ook veel gedanst. Ook zijn er marktkraampjes: in 2014 kon je er zelf een bamboe percussie-instrumentje maken, dat zomaar voor nix mocht meenemen!
Het duurde even voordat ik ergens de folder van dit jaar tevoorschijn wist te downloaden. Toen kwam ik – helaas te laat – itot de ontdekking dat de ‘Trobada’ wel wat langer duurt dan alleen het laatste weekend van juli. Juist de maandag zou het interessantst voor mij zijn geweest, omdat dan vooral de catalanen hebben opgetreden, waaronder ook oude getrouwen van Trek er es Uut: Pere-Pau Ximenis, Cati Plana en Pere Romaní. Die hebben dus gemist, omdat we die dag al voor Barcelona hadden geboekt. De late avondoptredens in het weekend het betreffen doorgaans grotendeels een herhaling van eerdere optredens. Zo zul je daar bijna altijd wel het Trio Lopes (Portugal), Roberto Lucanero (Italië), Antonio Rivas (Colombia/Frankrijk) en Raynald Ouellet (Quebec) aantreffen.
Waarom wordt dit evenement uitgerekend op de heetste tijd van het jaar georganiseerd met temperaturen ver boven de 30º? Volgens Cati Plana, die ik ook nog even heb opgezocht, is dit de periode dat veel mensen in Catalonië vrij hebben en mekaar dan graag ontmoeten.
Voor mensen zonder auto is dit evenement lastig te bezoeken: weliswaar rijdt er tussen Seu d’Urgell en onderaan de berg waar Arsèguel zich bevindt (Pont d’Arsèguel), een bus, maar dat betreft maar een paar keer per dag. Dan is het nog een hele klim bij meer dan 30º van 3 kilometer bergopwaarts naar het schilderieke Arsèguel. Maar met wat geluk heb je natuurlijk tijdens dit evenement snel een lift naar boven. Het kan dus gelukkig wel.
Ook Seu d’Urgell zelf is slechts bereikbaar met een busverbinding van een paar keer per dag.
Het leukst is echter om via het Gele Treintje van de Pyreneeën hierheen te gaan: vanuit Perpignan (kun je heen vliegen) naar Villefrance, daar het Gele Treintje pakken. In Tour de Carol (drie spoorbreedtes bijeen!) de trein richting Barcelona pakken en direct bij de volgende halte (Puigcerdà) uitstappen.
Mooi stadje. Vandaar gaat dan weer een bus van de ALSA naar Seu d’Urgell.
Ondanks wat kritische kanttekeningen, ben ik toch verslingerd geraakt aan deze ‘trobada’. Volgend jaar wil ik weer. Hopelijk weet ik meer mensen uit Nederland hier warm voor de maken.
Want waar in Nederland de trekharmonica het goeddeels het domein is geworden van de ‘grijze brigade’, zie je tijdens de Trobada een scala aan jongere, enthousiaste muzikanten voorbij komen, verslingerd aan de prachtige traditionele Catalaanse muziek. Dit brengt toch een heel andere sfeer met zich mee, in combinatie met de fraaie omgeving, waarin deze evenementen plaats vinden.
En wat mij ook onnoemelijk veel plezier bezorgt: het enthousiasme van het publiek. Zaterdagavond moesten we vanuit Arsèguel weer terug naar ons hotel in Seu d’Urgell. We aten voorafgaand (lekker!) in restaurant Font de Genil. Na het eten pakte ik – in afwachtig van onze taxi (betaalbaar) – de trekzak even op om wat te spelen. Staat het meteen het halve terras op om te gaan dansen. Bij ons vertrek werd ik persoonlijk bedankt voor mijn diatonische bijdrage.
Tja. Kom daar eens om in Nederland!
Het betreft hier het maandagconcert dat ik helaas moest missen. Hier treden uitsluitend Catalanen op.
vrijdag 31 juli - maandag 3 augustus 2015
In wezen is het jaarlijkse trefweekend van de balginstrumenten (vooral de trekharmonica) in het schilderachtige plaatsje Arsèguel in de Catalaanse Pyreneeën elk jaar vrijwel gelijk. Maar sinds ik het een keer heb meegemaakt wil ik er graag weer een keer heen.
Van 25 - 27 juli 2014
‘Trobada amb els acordionistes del Pireneu 2014’ heet het evenement in de Pyreneeën waarvoor Cati Plana mij uitnodigde tijdens Trek er es Uut. Van het bezoek heb ik geen spijt gehad. Wat een prachtig dorpje! Wat een vriendelijke mensen: van oud tot jong! Wat een heerlijk weer en ongedwongen sfeertje. En wat een muziek! Het hele dorp is in de ban van de trekzak: tientallen spelers uit de wijde omgeving zijn uitgenodigd.
30 juli - 1 augustus 2004
Een korte impressie van een geweldig muziekfestival in Arsèguel, midden in de Pyreneeën. Een historisch dorpje met zo'n 75 inwoners organiseert voor de 30e maal een grandioos (diatonisch) accordeonfestival met vele artiesten uit binnen en buitenland.